Projekt zagospodarowania nabrzeża w Mikołajkach – konkurs SARP – I nagroda

Koncepcja rewitalizacji nabrzeża opiera się na stworzeniu harmonijnej przestrzeni, której współczesne elementy nie naruszą historycznego charakteru dawnej wioski rybackiej.

W projekcie  głównym użytkownikiem pozostaje pieszy, a ruch samochodowy zostaje ograniczony do dojazdów do posesji z bezwzględnym zakazem parkowania. Poszerzony o dwa metry, jednolicie wykończony trakt, nie jest zakłócony różnicowaniem poziomów ani zbędnym podziałem posadzki na strefy funkcjonalne.

Dodatkowo, pozornie swobodny sposób rozmieszczenia ławek utrudnia manewrowanie autem i wymusza spowolnienie incydentalnego ruchu oraz ogranicza możliwości dzikiego parkowania. Projekt likwiduje drobną, chaotycznie rozmieszczoną zieleń ze środka ciągu pieszego i komasuje ją na styku z posesjami. Trawiasty dywan ścieli się nieprzerwanym pasmem wzdłuż ogrodzeń za wyjątkiem akcentowanych czerwoną kostka granitową poprzecznych dojść do ulicy Kajki.

 Masywna forma ławek jest dalekim nawiązaniem do historii Mikołajek, kiedy oprócz wątku rybackiego ważną rolę odgrywał spław drewna pozyskiwanego w okolicznych lasach. Wykonane z masywnego drewna, pomimo ekspozycji na trudne i zmienne warunki atmosferyczne, są łatwe w utrzymaniu, a w przypadku konieczności odnowienia, ze względu na stosowanie naturalnego budulca, po prostym oszlifowaniu przystosowane do wieloletniego użytkowania, co można uznać za element filozofii zrównoważonego rozwoju.

Modernizacja infrastruktury, rozwijanie funkcji turystycznej nabrzeża i znaczące zwiększenie ilości miejsc do cumowania zmierza w kierunku ugruntowania roli Mikołajek jako żeglarskiej stolicy Mazur. Żeglarze otrzymują nowoczesną bazę sanitarną oraz wygodne miejsca postojowe na muringach (cumowanie prostopadłe do nabrzeża). Pamiętając o wodniakach realizacja nie  zapomina o pozostałych turystach. Dla nich, jak również dla mieszkańców stworzono łatwo dostępny, szeroki  bulwar oferujący miejsca do odpoczynku, schronienia przed słońcem czy deszczem oraz otwarcie widokowe na jezioro.

Altany i pawilony o horyzontalnej budowie i stonowanej estetyce czerpiącej z marynistycznych nastrojów, wpisują się w linearny układ nabrzeża, nie zakłócając sielskiego charakteru zabudowy rejonu ulicy Kajki i przede wszystkim nie wyróżniają się w krajobrazie miasta od strony jeziora.

Decyzja o wykończeniu zewnętrznych powierzchni altan żeglarskich  profilami modrzewiowymi impregnowanymi na szaro,  a od wnętrza deskami o naturalnej ciepłej barwie, wpływa na stworzenie kameralnego nastroju wnętrz przy jednoczesnej neutralności w odbiorze zewnętrznym.

Realizacja zamysłu podniesienia rangi bulwarów opiera się w dużej mierze na konieczności poprawy wyglądu posadzki. W projekcie przyjęto założenie, że jej forma musi być rozpoznawalna, ale nie dominująca, trwała, ale nie prymitywna, elegancka, ale nie wielkomiejska. Dlatego użyta płyta z prefabrykowanego betonu subtelnie barwiona w trzech odcieniach szarości, tworzy melanż zaczerpnięty z efektu rozpraszających się błysków światła na tafli wody.